Vertrek!

Bus naar Hengelo, IC naar Berlijn. Urenlang kachelen, vertraging (maar niet erg, onze overstap is op een S-bahn die elke 10 minuten rijdt). Onderweg neusspray maken van water en een zakje zout. Foedraaltje voor mijn rugtas. Hoge gebouwen in Berlijn.

Hotel Indigo

Jenny en ik arriveren. Onze boeking is incompleet! Gelukkig is Elliot onderweg. Hij belt Majenta, die er ook net aankomt. Een Servische engineer voegt zich ook bij ons. Majenta fixt de boeking en we krijgen onze sleutels. Ik ga lekker even naar boven…

Solderen bij Motion.Lab!

Jenny belt. Ik heb eigenlijk nog geen poot uitgestoken. Of ik meekom naar Motion.Lab?

Snel gris ik een handtas vol spullen bij elkaar. Buiten staat er een taxibusje klaar, luxe! We zoeven naar de space.

Daar aangekomen worden we naar een kantoortje gedirigeerd dat dit weekend ons hoofdkwartier zal zijn. Dozen met spullen voor de Schwagbag liggen klaar.

Of Jenny en ik in een ander hok badges willen solderen? Oké. De badges, 300 in totaal,moeten op 2 punten gesoldeerd worden. Jenny doet de eerste, ik pak ze over en maak af. Op een gegeven moment hebben we de slag te pakken.

Tegen 18u gaan we even polsen in het hoofdkwartier. Chaos. De vier teamleden daar vullen tasjes met stickers en goodies.

We maken onze stapel nog even af en komen op 97 badges. Gut, ik wist niet dat ik nog zo netjes kon solderen (thanks pap!).

Nu ben ik op. We melden ons bij het hoofdkwartier. Jenny moet werken. Ik wil wat tijd alleen. Kost echt moeite om dat duidelijk te maken, want Jenny spreekt geen Duits en is opmerkelijk bang ergens solo te gaan eten. Toch zeg ik dat het wel goedkomt en ga naar mijn kamer.

Eten bij Spreewirtschaft

Binnendoor kun je naar een bijzonder verlaten hip restaurant (wat ook een buitendeur naar het plein heeft voor daggasten). Ik eet een zalmfilet met aardappelpuree en een goed glas wijn.

Lekker rustig in een hoekje van het restaurant, dat dubbelt als ontbijtzaal. Het personeel is de tafels al aan het herschikken.

Ik tik dit berichtje en ga zo weer naar mijn kamer, naar bed…

Duties before bed

Voordat ik naar bed kan moeten er nog wat administratieve dingen gebeuren. Ik heb meer petten op. Ik check nog even een advertentie voor de Wendezoele en regel wat andere zaken. Voor een Hackaday-artikel ben ik echt te moe.

Ik wil gaan slapen, maar merk dat de badkamerventilator nog zoemt. Die gaat vast uit als je daar de lamp uit doet. Niet dus. Ik probeer alle schakelaars en zet zelfs even het raam open (resultaat: nog meer ruis). Ik wil naar de receptie om het te laten fixen, maar net als ik in de kleren ben, gaat-ie uit. Okay.

Ik kleed me weer om, stap in bed én hij gaat weer aan. Pech. Slapen dan maar. Online lees ik alleen maar dat reizigers zielsgelukkig worden van zulke white noise. Brrr! Gelukkig val ik rap in slaap.

Ontbijt

Tegen zevenen sta ik op, douche wat, m’n tas in en ga ontbijten. Hmm, bichermuesli en croissants. De koffie is niet al te sterk hier. De Servische Voja zit achter me, ik zeg hem kort gedag. Een dik kwartier geniet ik van de rust.

Dan komt Elliot erbij. Hij kan niet kiezen, dus nodigt hij Voja bij ons uit aan tafel, waarna ook Jenny binnenloopt en aanschuift. Opeens is het druk aan tafel. Ik ga terug naar mijn kamer.

Als ik weer beneden kom staat Gio met Voja in de lobby. Ik plak Pathwise stickers op de paal – dat mag. Ik kan mee met de Uber die Gio besteld heeft. Mijn eerste Uberritje ooit! Vroem, naar Motion.Lab!

Solderen…

Eerst met Jenny en Voja samen (die zijn echt snél!) maar later gaat Jenny badges flashen (firmware erop zetten, niet haar trui optillen naar elke badge!) en Voja krijgt een nieuw probleem: een andere PCB heeft een componentje er verkeerdom op zitten. Of Voja dat makkelijk kan fixen, 300 keer, voor morgen. Dus weldra zit ik in m’n uppie de badges van beide soldeerlijntjes te voorzien. Ik leer snel. Tegen lunchtijd ga ik maar eens even frisse lucht scheppen…

Lunch bij de LPG Biomarkt

Er zit een Biowinkeltje op de hoek (basically in the middle of nowhere) en het loopt storm. Het is ook niet heel duur.

Terug op honk

Nog maar eens aan de soldeertafel. In het kantoorhok is het nog immer chaos. Er wordt van alles in de Schwagbags gedonderd.

Als ik klaar ben met de 300 badges (serieus echt leuk!) leg ik ze voorzichtig in een doos. Later zal Voja ze naar het kantoorhok brengen opdat ze geflasht worden. Dat doe ik niet want ik draai Windows, en de flashtool werkt het best op Linux.

’s Middags arriveert buurjongen Renze. Jenny staat erop dat we elkaar weer de hand schudden en vredesonderhandelingen aangaan nadat Renze mij drie jaar geleden uit de hackerspace heeft gekickt omdat hij geldzorgen had. Hij biedt excuses aan daarvoor en dat is genoeg. Zo, dank Jenny. We kletsen er gelijk op los, want 3 jaar aan gemiste projectjes en ontwikkelingen in de hackerspace moet je natuurlijk bijpraten.

Om 18 uur begint er een feestje in een nabije bar aan het water. Ik wil niet, ik ben mensenmoe. Dus zeg ik gedag en wandel ik richting hotel.

Indiaas eten

Dit restaurantje zag ik gisteren al, toen ik met Jenny terugliep. Ik ga er eten. Krijg een enorme Mango lassi die goed smaakt. Bestel een visschotel.

Dan opeens komt er een zwerver binnen. Ik zit precies in line of fire, hij zwalkt naar mijn tafeltje (ik zet de lassi vast weg) en hij begint tegen me te nuilen. Ik wuif hem weg. Hij zijgt neer op een stoel bij de keuken, waar de serveerster hem streng toespreekt. Een potige kok komt uit de keuken en bonjourt hem er zonder omhaal uit. De serveerster biedt me excuses aan.

Ik eet mijn maaltje op terwijl ik een boek lees. Heerlijk eten. De espresso achteraf is van het huis, om de nare ervaring met de zwerver. Ik zeg dat ze goed gehandeld heeft en zeg hoe lekker de mango lassi smaakte. Of ik dan de chai tea proeven wil?

Voor ik het weet staat er een klein shotglaasje hete melkthee met kurkuma voor mijn neus. Met smaak drink ik het op en beloof met Michel terug te komen.

Alweer vrienden gemaakt.

Alto-winkeltje

Vreemde winkeltjes heb je hier genoeg. Mijn aandacht wordt getrokken door een etalage met alternatieve spullen. Tegen beter weten in ga ik naar binnen. Een eenzaam gothic vrouwtje zit, zoals het hoort, op een krukje achter de balie.

Ik schuim de rekken af maar vind niks van mijn gading. Ringen wel, maar de mooiste die ik vind – met een space invaders puppeke – past me niet.

Ik zie in de etalage nog een coole ring liggen, maar die past ook niet. Dan blijkt de shop nog een tweede ruimte te hebben. Blij vind ik daar een fair geprijsd tasje voor mijn lunch. Score!

Blij vervolg ik mijn weg naar huis.

Terug in hotel

Ik klap mijn laptop open en ga nog wat werken aan zaken die af moeten. Bijpraten met Michel.

Zal ik nog naar de rooftop bar gaan? Vast niet leuk, zo in de koude dagen. Binnen zitten kan op mijn kamer ook wel. Boek mee dan? Nee, ik ga gewoon niet.

Opstaan

Wekker gezet: gaat hij niet af in het weekend! Gelukkig word ik stipt half acht wakker.

Ik tref Elliot al bij het ontbijt. Twee audio/video guys zijn er ook. Na het ontbijt bestellen ze een Uber. Ik rijd mee.

Vandaag showtime

Ik word gevraagd de tshirt-uitgifte te bemannen. Eerst nog even een enorme TV werkend krijgen met het Hackaday logo. Gefixt.

Balie bemannen is net als 20 jaar geleden, Netgamez enzo. Ik ben zielsgelukkig! Tegen twaalven is het rustig. Tshirts ook bijna op.

Ik mag geen maten gokken, ook al vragen mensen wat ik denk. Zo ver gaat het in de US. Never offend a customer! Ik gok liever iemands accent. Ook wat Nederlanders, wat leuk! Ik spreek zelfs een Tsjech aan in zijn moedertaal. Zo blij.

Na het werk kom ik aan de praat met de Nederlandse Ivo. Hij werkt als ingenieur voor de overheid. Klinkt heel wat, maar eigenlijk doet hij precies wat ik ook deed in een vorige baan. Dus we praten druk over Pathwise en zo meer.

Lunchtijd rolt in. Ik ga eens even op pad naar de DM Drogisterij.

DM-Drogisterij

Ik heb echt wel een bruisend arm wijkje van Berlijn gezien zeg! Maar, gehaald wat ik wilde.

Weer zo’n hipster- / kink-winkeltje. Ik koop een leuk stel oorbellen. Snel door.

Terug op het fort

Terug op het fort! De talks zijn in volle gang. Ik maak me comfortabel op een bankje op de vide. Praat nogmaals met Ivo. Schrijf een Hackaday artikel. Kom Andrej tegen en we praten over werk, recruitment, neurodiversiteit en whatnot. Ik krijg twee etensbonnetjes en haal van de ene een lekkere bak eten bij de Noordafrikaanse stand. Arm koppel staat de hele dag al buiten. Grappig is het wel. Je krijgt gewoon een papieren kom bonen met lapjes pannenkoek waar ze zich in Kenya krom om zouden lachen. Hipsterfood. Na dat gesprek met Andrej zijn de foodstands allang dicht. Ik mag nog een bak Indiaas halen, maar dat gaat dus niet. Gelukkig komt het Afrikaanse koppel net binnen om hun spullen af te wassen. De vrouw wijst me dat ze niet houdt van eten weggooien en dat ze net vijf schalen leftovers heeft neergezet. De laatste staat er nog! Snel steel ik ergens een vork en smikkel het lustig op. Er komt een badge contest. Er is wijn. Ik zet me met voer en wijn op de tribune en maak kennis met de Kroatische Vladimir, die een heel scala aan badges meedraagt. Hij heeft zelfs een klein vierkant speeltje met een hi-res kleurenscherm waarop je een hoogtekaart ziet met twee balletjes. Beide balletjes moeten bij elkaar komen als je het doosje kantelt. Best uitdagend maar ook niet onmogelijk. Dit was zijn Phd-project, zegt hij trots. Nou! Na wijn en maaltijd meng ik me nog wat in het feestje. Iedereen klept en drinkt. Elliot vraagt of ik het nog steeds naar mijn zin heb. Zeker! Jenny hangt op de bank achter hem. Ik heb net met Ivo al besproken hoe hij naar huis gaat (in andere richting, waarschijnlijk). Hij neemt een fiets, aardig idee. Maar voor mij (of: ons, Jenny wil wel mee) is een Uber maar 9 euro. Wel declareren! Zegt Elliot nog. We staan nog niet buiten of de Uber is er al. Luxe! We zoeven naar huis. Geen gedoe met betalen, hoppa. Jenny zegt nog maar een keer dat ze zo blij is dat ik nu echt part of the family ben. Lekker m’n bed in!

Ontbijt

Jenny en ik pakken ontbijt. Elliot komt erbij. Ik ontdek iemand met champagne in een flute. Ik wil ook. Ik heb ook nog een peer. Dus champagne + peer = geen goed idee.

Ik blijf even op mijn kamer en mis Jenny en Elliot die naar de venue lopen. Ik loop zelf wel, ook goed.

Ik wandel langs de kade van de Spree. East Side Gallery. Lees de bordjes. Geniet van de zon.

Lunchpauze

Heb diverse sprekers aangemoedigd hun verhaal in de tips line te gooien. Iedereen vindt zichzelf niet goed genoeg.

Opruimen

Lunchpauze eindigt, ik loop naar binnen en tref iedereen opruimend aan. Dus ik steek ook maar mn poten uit, schuif overgebleven eten op één plek, wat broodjes en muffins voor de treinreis morgen in mijn tas.

Dan rol ik nog een paar tafels naar de opslag, vouw wat karton in de container, haal de USB-stick weer uit de TV en leg hem in het hoofdkwartier.

Zo. Elliot praat met Majenta. Hij prijst me om hoe hulpvaardig ik ben geweest. Cool. Is dit Amerikaanse vriendelijkheid of zijn ze echt dankbaar? Toegegeven, elke taak die ze me gaven heb ik direct uitgevoerd en bij overdracht gerapporteerd. Maar echt veel heb ik dit weekend niet gedaan. Misschien hadden ze dat ook niet verwacht.

Buiten hoor ik van Elliot dat we vrij zijn om te gaan. Okay! Jenny is al verdwenen en dat is ook niet erg. Even mijn spullen in het hotel leggen en dan maar sightseeing Berlijn!

Sightseeing Berlijn

Ik wil via de Brandenburger Tor naar het Jodenmonument, maar halte Unter den Linden vind ik ook goed klinken.

Een mooi brede promenade, de Champs Elysées van Berlijn (vast met een iets minder smetteloze historie). Terwijl de zon heel dramatisch ondergaat loop ik Berlijns befaamde poort tegemoet. So far so good.

Ik schiet de verplichte selfies en sla linksaf richting Jodenmonument. Er staan wat lullige dranghekken omheen en er lopen wat schoolklassen rond.

Ik loop erin. Dit moet volgens Michel heel indrukwekkend zijn. Dat gevoel blijft uit. Scholieren lopen elkaar op te schrikken. Door elke gang zie je appartementen. Heel alledaags. Het vervreemdt niet. De joelende scholieren dragen daar ook aan bij. Het enige dat me opvalt is er meer mensen in lopen dan je van buiten ziet.

Ik loop door een gebied met kolossale marmeren gebouwen. Het lijkt Brussel wel. Er zijn straten afgezet, er staat politie klaar. Waarvoor? Ik weet het niet. Ik loop er, net als andere Nederlanders, doorheen.

Bij Brandenburger Tor stap ik weer op de U-Bahn. Bij Alexanderplatz ga ik over op de S-Bahn.

Jannowitzbrücke

Doe eens gek, ik kan hier uitstappen en dan met een bahn over de Spree met een omwegje naar Ostbahnhof. Althans, dat vindt de routekaart in de wagon…

Ik wil met wat wisselende S-bahnen terug naar huis. Weet even de weg niet op een stationnetje, word ik door een schattige hipsterjongen met fixie-bike aangesproken.

Hij gaat recht voor zn doel: al na 3 zinnen vraagt hij of ik al gegeten heb en zo nee, of we dan samen kunnen gaan eten vanavond.

Ik zeg, nee, dat gaan we maar níet doen! Daarna detour afgebroken en volgende S-bahn direct naar stop bij hotel genomen.

Vuige Berliners hier! Je hebt zo een dinner date aan je kont!

Eten!

Ik ga weer naar het hotelrestaurant. Echte Currywurst heb ik nog niet gehad, en zoveel staat er niet op de kaart, dus dat wordt het! Erbij een lekker zwartbier.

Bij het betalen lever ik braaf mijn 15% kortingsbon in. Daarna geef ik nog wel 1,5 euro fooi. Tiswat!

Ontbijt

En een quick ride naar de 7e verdieping, van waar het uitzicht mooier is.

Shoppen

Even naar de shoppingmall die pal achter het hotel ligt. Wat een winderig plein moet ik oversteken, het lijkt De Brouwerij wel.

Ik haal wat spullen bij de DM en piep en de Woolworths binnen. ‘Woolies’. Gelijk overvalt me het gevoel dat dit gewoon een Chinese ramsjwinkel is. Wat erg! Ik had zo’n hoge pet op van Woolworths.

Nouja, ik vind nog wel wat nuttige dingetjes. Jenny appt, ze zit te schrijven in de lobby. Waar ik blijf?

Uitchecken

We checken uit. Nog steeds is niet alles goed met de reservering. Mijne is inmiddels fully paid, Jenny moet haar ontbijtjes nog betalen. Dat wordt wel verrekend, maar iemand bij onze werkgever heeft zitten slapen.

Het duurt allemaal even en dat gaat van onze tijd af voor het lopen naar de trein. Ik maak me inmiddels zorgen. We bereiken station Ostbahnhof wel op tijd, maar Jenny wil nog eten voor onderweg halen. Ze is allergisch voor nogal wat, dus de kraampjes richting spoor hebben allemaal niets voor haar. Gefrustreerd schiet ze de supermarkt in. Ik zie geen reden om haar daarheen te volgen, dus ik been door naar het perron. Ik heb gisteren bij het opruimen al vier broodjes en muffins in mijn tas gepropt.

Jenny haalt de trein nog prima maar is wel verontwaardigd dat ik niet meeging de supermarkt in. Ze is nou eenmaal niet zo graag alleen – ik wel. In de S-Bahn ligt een zwerver over drie bankjes heen te slapen en dat merk je. Het stinkt. Jenny heeft een naar hoestje opgelopen en is net voor deze trip op haar schouder gevallen, dus ze hoest nogal uitzinnig hardom haar ribben te ontzien. Het is me wat hier in de tram…

Op Spandau splitsen we op. Ik wil mijn geboekte Preply courses nog wat voorbereiden. Onze reserveringen zijn in verschillende coupés.

Dan begint de lange zit naar Hengelo…

Naar Hengelo

Ik zit tegenover een breiende dame die telkens in slaap valt en een jonge meid met een roze laptop. Prima stil gezelschap dat op je spullen let als je even naar de wc gaat.

Aan de overkant van het pad zitten twee tieners met hun laptops te werken. Tegenover hen: een echtpaar. De man slaapt telkens en snurkt daarbij heel hard. Eerst zegt de vrouw niks, maar mettertijd vindt ze het wel storend worden en port ze haar man. De rest van de coupé heeft allang oordopjes in en muziek aan…