Weekje in een huisje met Cecilia.

Ik word wakker in Bolzano en pak de trein naar Trento.

Op Trento moet ik de regionale bus naar Darè hebben. Die vertrekt niet vanaf het lokale busstation. Niemand spreekt nog Duits op deze breedtegraad. Carabinieri helpen me. Bij het loket wil men me geen kaartje verkopen omdat ik geen Italiaans spreek, maar mijn bus vertrekt zo. Dus ik druk het uitgeprinte vertrekstaatje tegen de ruit en krijg voor enkele luttele euro’s toch mijn ticket.

Ik word lichtelijk misselijk in de bus. We slingeren door de dalen. Ik vraag waar Darè is en de man naast me wijst alleen maar. ‘Dieci minuti’ enfin zodra we er zijn herken ik het gelukkig en staat Cecilia al bij de busstop.

Cecilia en ik ontbijten en daarna stappen we in de auto. De honden blijven in de stacaravan. Het is ongeveer anderhalf uur heen, anderhalf uur terug. Cecilia zegt dat dat wel kan.

We crossen langs het Idromeer naar Brescia en van daar het drukkere stadsverkeer in naar Bergamo. Cecilia is nergens bang voor en houdt een stevige Italiaanse rijstijl aan.